KAATSHEUVEL - De coverband Mother's Disaster is een begrip in Kaatsheuvel en omstreken. Al bijna vijftig jaar treden ze op. Op 25 mei speelden ze hun allerlaatste akkoorden tijdens het Pleinfestival in Kaatsheuvel. Met een brok in de keel speelden de bandleden het slotnummer ‘Don’t You Forget About Me’ – voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘Don’t You Forget About Us’. Nu blikken de vrienden terug op bijna vijftig jaar Mother’s Disaster. Een gesprek over repeteren tussen eierdozen, de herkomst van de bandnaam, muzikale hoogtepunten én een memorabele tour naar Newcastle.
De bezetting van de band anno 2025: Harrie Sips als lead- en backingzang en percussie, Jan Snaphaan basgitaar en backingzang, Kees Koevoets op toetsen, René Laros op toetsen, Pierre van Wanrooij voor zang, gitaar en arrangementen en Walter Dingemans op drums. Geïnterviewd zijn Van Wanrooij, Laros, Dingemans en Sips.
Hoe is het allemaal begonnen?
De groep kijkt direct richting Van Wanrooij. “Het is allemaal begonnen bij mij in de huiskamer, waar ik na school muziek maakte met mijn broers en vrienden. Met broer Ad op drums, Jos Steenbergen op gitaar, Stan Voogd op gitaar en René Laros op orgel stonden we midden in de kamer te repeteren tussen het bezoek van mijn moeder’’, vertelt Van Wanrooij aan de redactie.
Dingemans: “In huize Van Wanrooij kon bijna alles. Iedereen was er altijd welkom; voor koffie, koek, muziek maken, of zomaar buurten. De naam op de voorgevel van het huis was dan ook: D’n Zuute Inval. Moeder Nel vond de muziek geweldig, alleen werd ze wel gek van het volume en lawaai. Zo is ook de naam Mother’s Disaster geboren. Wij waren een ramp voor de moeder van Pierre.’’
Van Wanrooij: “Om iets aan het lawaai te doen, bouwde mijn vader een garage die als repetitieruimte kon dienen. We hingen eierdozen op voor de akoestiek en repeteerden wekelijks. In 1976 was er officieel sprake van een band, toen waren we achttien jaar. In de jaren die volgden is de bezetting en samenstelling van de band vaak gewisseld. René en ik zijn er vanaf het begin bij.’’
Vermoedelijk eerste optreden Mother's Disaster. René Laros, Stan Voogd, Ad van Wanrooy en Pierre van Wanrooy
Hoe zouden jullie jezelf omschrijven als band?
Van Wanrooij: “Poeh, wat voor band zijn we eigenlijk? We hebben van alles gedaan in heel verschillende stijlen. We zijn begonnen met rock 'n roll en zijn ook een tijdje een Creedence Clearwater Revival-coverband geweest.” Laros vult aan: “Ik denk uiteindelijk dat we een allround coverband zijn, waarvan het hart en de roots liggen bij rock en pop.’’
De rest kan zich hier goed in vinden. Dingemans: “Allround is het zeker. De meest sprekende voorbeelden hiervan zijn wel de K3 medley en Samson en Gert Medley samen met Thom Craane. Dingemans: "Eerst dachten we: pff, wat is dit nou weer? Maar muzikaal gezien blijken die nummers dan heel leuk en slim in elkaar te zitten.’’
Terugblikkend op bijna vijftig jaar Mother’s Disaster, wat waren jullie hoogtepunten?
Dingemans: “De tour naar Newcastle. We zijn bevriend met de zogeheten ‘five heads’, een Kaatsheuvelse vriendengroep van vijf mannen die graag allerlei dingen organiseren. Ik was met één van hen een avond biljarten, waarna we thuis een afzakkertje dronken. Om half vijf ‘s morgens zei hij: ‘Wat zou je ervan als wij voor jullie een concertreis naar Newcastle organiseren?’ Ik zei: ja is goed doe maar. Een aantal maanden later zei hij ‘Witte nog wat wij afgesproken hebben?’ Nou, ik wist niet heel veel meer van die nacht, maar dat wist ik nog wel. ‘Dat willen wij serieus oppakken!’ riep hij. Nou, zo gezegd zo gedaan. Spelen in de plaatselijke kroeg bleek iets te hoog gegrepen, want ze kenden ons natuurlijk niet. Toen hebben we gespeeld op de 65e verjaardag van een inwoner, dat was fantastisch.’’
Sips: “Uiteindelijk zijn we met een touringcar vol instrumenten, fans, vrienden en partners in Hoek van Holland op de boot gestapt. De voorbereidingen, de vergaderingen en de hele reis naar Newcastle toe waren geweldig.’’
En een muzikaal hoogtepunt? Het spelen in de voorprogramma's van de Dijk en Rowwen Hèze. Dingemans: "Normaal gesproken loopt het publiek halverwege binnen bij een voorprogramma, nu stonden er meteen 1200 man vanaf het begin. Mensen riepen: “leuk wat jullie doen!’’ Dus dat is weer een ander hoogtepunt.
Van Wanrooij: “In 1987 stopte de band tijdelijk. In 1999 werd ik gevraagd of Mother’s Disaster wilde meewerken aan een nieuw promconcert in Kaatsheuvel: The Night of Harmony. Ik belde de oud-bandleden en iedereen was enthousiast. Zo kwamen we weer met z’n zessen bij elkaar. We deden zeven edities tot 2014. Het was ontzettend leuk. Zo hebben we met Henk Poort en met de bassist van Tina Turner, Billy Haynes mogen spelen. Je beoefent met zo’n harmonie een heel andere manier van muziek maken dan met alleen een band. Je staat ineens met blazers, je leert noten lezen, iets wat bandmuzikanten vaak niet echt kunnen.’’
Op 25 mei was jullie laatste concert op het pleinfestival, waarom gaan jullie stoppen?
Van Wanrooij: “Dat ligt voor een groot gedeelte bij mij en René. De nummers die we spelen, muziek uit de jaren 70 en 80, tikken vaak een bepaalde toonhoogte aan die net op het randje zit. Het lukt mij de laatste jaren niet meer goed om met mijn stem tot die toonhoogte te komen.”
René: "Ik wil de laatste jaren dat ik nog actief muziek maak, liever die muziek maken die mij zelf nóg beter ligt. Zo wil ik focussen op het maken van eigen nummers in een band. Het ligt absoluut niet aan het gezelschap, want we zijn allemaal vrienden van elkaar.’’
De andere leden hadden best nog door willen gaan. Maar doorgaan zonder Pierre en René was voor hen geen optie. Dingemans: “Dan is het geen Mother’s Disaster meer. Maar nogmaals, alles is in goede harmonie gegaan.’’
Sips: “ We hebben onze jaren als band met een hoogtepunt uitgesloten op het Pleinfestival. Dit optreden stond al op de planning voordat we wisten dat we gaan stoppen, dus werd dit per toeval ons afscheidsoptreden. Samen met Thom Craane, Rob Grijsbach en Ineke Dingemans, de dochter van Walter maakten we er een prachtige avond van.’’
Mother's Disaster laatste optreden. Boven: Harrie Sips, Kees Koevoets, Thom Craane, Pierre van Wanrooy, René Laros en Jan Snaphaan Onder: Walter Dingemans, Ineke Dingemans en Rob Grijsbach.
Hoe zijn de reacties op het feit dat jullie ermee stoppen?
Van Wanrooij: “Veel mensen snappen het niet en vinden het jammer. We hadden best een trouw publiek hier in de regio. Sips over het laatste optreden op het pleinfestival: “Er stonden wel mensen met betraande ogen en een beteuterd gezicht in het publiek.’’ Dingemans: “ Ik heb ook wel even moeten slikken, vooral na afloop en bij het laatste nummer.’’
