Column: Abonnementen door Rinus Krijnen

Afgelopen weken hoorde ik via de media dat we wel €100 aan abonnementen per maand uitgeven.
Nu ben ik geen gemiddelde mens, en ik weet ook niet welke abonnementen hier nu precies onder
vallen, maar ik betaal veel meer.

Om te beginnen om te kijken. Van het lineaire tv-aanbod heb ik een abonnement op NPO-Plus en
Videoland. Van de media apps ben ik slechts geabonneerd op één video streamingdienst en één
audio streamingdienst. Software apps heb ik ook een aantal: beveiligingssoftware, een abonnement
op YouTube om hinderlijke reclames te vermijden, een Microsoft suite contract, een paar
clouddiensten, telefoonabonnementen en app-software voor beeldverwerking en passwordopslag.

Vroeger hadden we alleen kijk- en luistergeld, portokosten en kosten voor de PTT. Dat kostte ook wel
geld, maar tegenwoordig bouwt men alles om van bezit naar gebruik. En om het gebruik te
actualiseren en te onderhouden wordt er periodiek geld in rekening gebracht en dat begint
aanzienlijke vormen aan te nemen. Zeker als je de jaarlijkse licentiekosten met tientallen procenten
ziet stijgen. Je wordt zo afhankelijk van deze software dat het ook nog eens lastig is om deze de rug
toe te keren.

Daarentegen koop je wel veel minder media. Ik lees al meer dan 10 jaar dagelijks mijn krant digitaal
en het is al jaren geleden dat ik voor het laatst een CD heb gekocht. Een LP zelfs al niet meer sinds de
vroege jaren 80. En bestaan er nog videotheken of muziekbibliotheken? Al deze diensten zijn omgezet
naar digitale streamingdiensten. Minder belastend voor het milieu maar ook een teloorgang van een
hele industrie.

Wat vooral frustrerend is, is dat je je autonomie verliest met al die abonnementen. Vroeger kocht mijn
vader een radio, die vervolgens bijna probleemloos 40 jaar dienstdeed. Nu koop ik een iPad, die het
na vier of vijf jaar technisch nog prima doet, maar functioneel is uitgerangeerd, omdat de software
niet meer wordt geüpdatet. Hierbij maak je gebruik van een ‘gratis’ abonnement, maar de hardware
kan de veranderingen die de software eist op enig moment niet meer aan: einde apparaat.

Al die abonnementen hebben als nadeel dat jouw persoonsgegevens over de halve wereld bekend
zijn en je voor ieder abonnement een gebruikersnaam en password moet bedenken. En jouw
inloggegevens zijn goud voor hackers. Gevolg is dat je ingewikkelde twee factor authenticatie moet
toepassen om misbruik te voorkomen. Je moet vaak een tweede apparaat inzetten om het eerste te
laten werken. Dat betekent dat het gebruiksgemak afneemt. En bijna niemand heeft de discipline om
ingewikkelde unieke sterke wachtwoorden te gebruiken. Doe je dit wel, dan moet je alweer een
abonnement sluiten op software om je wachtwoorden te beheren. Een gewoon mens kan al die
wachtwoorden nooit onthouden. Elke softwareleverancier adviseert -tegen beter weten in- om sterke
wachtwoorden te gebruiken en twee factor authenticatie toe te passen. En als dan je gegevens met
een veelgebruikt zwak wachtwoord gehackt worden, dan is het eigen-schuld -dikke-bult.

Ook verdwijnen apparaten omdat de streamingdiensten de markt domineren. Probeer maar eens een
CD speler te kopen: óf goedkope Chinese rommel, óf veel te dure high end apparaten.

Vreemd genoeg blijven papieren boeken behoorlijk overeind. Al jaren zijn er goedwerkende e-
readers, maar van een volledige overname van het leespubliek door deze handige en vooral kleine en
lichte apparaten is zeker geen sprake. De meeste fervente lezers zweren nog bij een ouderwets boek.
De geur van gedrukt papier kun je nu eenmaal niet reproduceren met digitale apparaten. En blijkbaar
hoort dit ook bij de leesbeleving, al heb ik dat zelf niet zo.

Leasen is ook een vorm van abonneren. Het voordeel hiervan is dat je niet vooraf hoeft te sparen om
iets te kunnen gebruiken. Bezitten doe je het echter niet, maar het nadeel is dat onder de streep je
uiteindelijk meer betaalt dan bij aanschaf door jezelf.

En wat dacht je van kosten voor verzekeren, of netbeheer en periodieke bijdragen aan goede doelen:
allemaal abonnementen.

Dus wie nu zegt dat we gemiddeld iets meer dan 100 euro per maand kwijt zijn aan abonnementen
kan of niet goed rekenen of heeft een andere definitie van een abonnement dan ik.

Al die abonnementen maken de wereld erg complex. Je bent van heel veel organisaties en mensen
afhankelijk. Zolang de wereld nog rustig is, zal dit nog geen problemen geven, maar stel dat we ​
bijvoorbeeld in een ontwrichtende oorlogssituatie terecht komen, kan door het gebrek aan
autonomie je hele leven op zijn kop komen te staan.

Een abonnement afsluiten om dit te voorkomen zit er helaas niet in.

Deel dit bericht met je vrienden!