Twee jaar geleden heb ik in een mijmering al mijn zorgen geuit over de oorlog in Oekraïne en de dreiging die daaruit voortvloeit. Toen was ik al een beetje bevreesd dat het conflict zou gaan escaleren.
De ontwikkelingen in binnen- en buitenland maken het momenteel flink zorgwekkender. Inmiddels zijn er ook op andere plaatsen in de wereld oorlogssituaties ontstaan, zoals in Israël / Gaza. Dat is een nog veel complexer vraagstuk, omdat het onze eigen gemeenschap ook nog eens behoorlijk verdeelt.
Wat betreft de Oekraïne was er tot voor kort zo goed als volledige consensus over een anti-Rusland-standpunt, maar met de gekkies van de PVV en FvD, die helaas een erg groot deel van het electoraat hebben veroverd, is het maar de vraag of de steun aan dit land wel op niveau zal worden gecontinueerd. Door de grote invloed van vooral de PVV is het maar de vraag hoe enthousiast we Oekraïne blijven steunen. Het blijkt nu al fout te gaan.
Ondanks forse toezeggingen uit het Westen voor militaire hulp, zijn de maak- en logistieke processen enorm traag door gebrek aan capaciteit en complexe regelgeving en besluitvorming. En als er zich dan ook nog politieke saboteurs manifesteren, kan het zomaar zijn dat de munitie op is in het getroffen land en de Russen zomaar Oekraïne overlopen. Rusland kent met haar autocratische structuur onze problemen niet. Als vanuit het Kremlin een decreet komt om wapens te maken dan zal men snel schakelen. Ook al is de Russische economie zwak, door het volume van het land en de macht van het Kremlin kan het heel slagvaardig zijn. Tegenstanders vallen uit het raam of worden vergiftigd en men kijkt niet op een slachtoffer meer of minder. Dat ligt in een democratie wel anders. Slagvaardigheid is hier ver te zoeken en daar profiteren de Russen van.
Een einde lijkt ook niet op komst. Er zijn nauwelijks onderhandelingen tussen Rusland en Oekraïne en al zeker niet over het beëindigen van de bezetting door Rusland. De mondiale diplomatie faalt hier volledig. Onze minister Ollongren van defensie ziet dit met lede ogen aan. De strijd is enkel te winnen als je de economie van Rusland raakt, maar dat is moeilijk. Ik geloof dat er inmiddels al dertien sanctiepakketten zijn ingesteld om Rusland te raken. Ook hier zie je dat de Westerse wereld dus heel slap reageert. Er is maar één sanctiepakket nodig: de stekker eruit. Geen roebel, euro, pakket, dienst of mens naar en van Rusland en totaal boycotten. Maar ja, dan gaan we als volgevreten Westerlingen dit wel voelen.
We zijn op veel plaatsen zogenaamd afhankelijk van Rusland. Voornamelijk om de winsten van bedrijven niet in gevaar te laten komen. En onze grootste bewaker van de wereld, de VS, zal mogelijk die rol hier terugleggen bij de Europeanen zelf, zeker als de komende president van Amerika schreeuwlelijk Trump wordt, die met zijn ‘America First’ vindt dat wij onze eigen boontjes moeten doppen.
Van de Amerikanen moeten we het ook niet meer hebben. We zijn veel te laks geweest wat onze eigen veiligheid betreft. De gestelde bijdrage aan de NAVO -waarop gebaseerd?- van twee procent van de landelijke begroting, is lang niet toereikend als we in een oorlog komen. Dat zou minimaal verdubbeld moeten worden. We hebben al de grootste moeite om die twee procent te halen, simpelweg omdat de economie is gegroeid en we geen capaciteit beschikbaar hebben om het geld te investeren, al zouden we willen.
En Trump, hoewel slechts kandidaat voor het presidentschap in de VS, schreeuwt nu al dat wanbetalers aan de NAVO, wat hem betreft het zonder hulp van de VS moeten doen. Al heeft de man officieel niets te zeggen; zijn oproep brengt een schokgolf teweeg in Europa. De kans is best groot dat lawaaiige opa Trump president wordt, want zijn opponent Biden is een nog veel fragieler opaatje en bovendien veel bescheidener. En de Amerikanen hebben niet veel interesse in het buitenland en ook al niet in overheidsbemoeienis in het algemeen, dus die vinden het wel best zo. Daarom schuiven ze bijna demente en criminele bejaarden naar voren om hun land te besturen. Jonge, energieke mensen zouden voor te veel reuring zorgen. Daar zit de conservatieve Amerikaan niet op te wachten. Dat daarmee een derde wereldoorlog om de hoek ligt, vergeet men maar voor het gemak.
