Sinds ik niet meer voor een baas werk doe ik mijn boodschappen op andere tijden. Was dat in het
verleden vooral in de periferie van de dag, in verband met de werktijden, nu is dit dus midden
overdag. In het begin ging ik naar één van de grote supers met zelfscankassa’s. Ik vond dit eigenlijk
wel handig. Je loopt met een scanner door de winkel, je laadt de kar vol en gaat naar de kassa. Binnen
een paar minuten sta je buiten. Ik snapte helemaal niets van de mensen die in een lange rij achter de
enige bemande kassa op hun beurt stonden te wachten. Voor het beloofde praatje met de caissière
hoef je daarvoor niet in de rij te staan. Daar hebben de dames helemaal geen tijd voor. Voordeel van
de zelfscankassa is dat het substantieel sneller is. Inderdaad is het wel zo dat de supermarkt eerder te
maken krijgt met bewuste en onbewuste diefstallen. De steekproefcontrole moet ervoor zorgen dat
we eerlijk blijven. Ik voel me altijd wel een beetje ongemakkelijk als er zo’n controle plaatsvindt. Heb
ik alles wel goed gescand? Ik wil echt de boel niet bedotten, dus vindt het vreselijk als toch een keer
blijkt dat ik iets vergeten ben te scannen. Ik voel me dan erg schuldig. Maar er blijken legio ‘klanten’
te zijn die er een sport van maken om de zelfscankassa te gebruiken als eenvoudige manier om
winkeldiefstal te plegen. Nu overwegen deze grote supers dus om allerlei maatregelen te treffen om
dit te voorkomen. Denk aan cameratoezicht etc. Daar gaat je privacy. Dit voorkomen door de
zelfscankassa op te heffen is ook een optie, maar dat is mogelijk nog duurder dan dat er een paar
procent gestolen wordt. Het grootste voordeel voor de klant in deze supers is wel de tijdwinst die je
boekt met de zelfscankassa. De tol die je ervoor betaalt is dat de supermarkt alles van je weet en je
thuis spamt met allerlei aanbiedingen van dingen die jij weleens zou willen kopen. Doordat je met
een klantenkaart de winkel in gaat merk je dat de software van de scanner weet waar je mogelijk
naar op zoek bent en daarmee zorgt dat je thuis door de supermarkt gespamd wordt. Wil ik dit wel?
Nee dus.
En omdat ik wat meer tijd heb ben ik dus uitgeweken naar een andere supermarkt. Een supermarkt
met een aantal voordelen. Ze doen niet aan digitale klantenbinding. Geen klantenkaart of uitwisseling
van klantgegevens. Ze kennen me niet. Dus geen irrelevante spam van deze supermarkt. Je kunt er
dus lekker anoniem winkelen en je bent geen slachtoffer van een doelgroepgerichte marketing
terreur. De winkel is ook nog eens minimaal 5% goedkoper, zeker als je meer dan 1 artikel van
hetzelfde koopt. De prijzen variëren weinig. Geen super bonus aanbiedingen die alleen te scoren zijn
door vaste klanten met een klantenkaart. Dat je door de grote supermarktketens zo wordt gevolgd,
bespioneerd en bestudeerd besefte ik niet zo erg. Het gemak zegevierde destijds.
En natuurlijk er zijn ook nadelen aan mijn nieuwe supermarktadres. Je hebt geen twintig soorten
aardbeienjam om te kiezen, maar twee: Een merkartikel en het huismerk. En dat noemen we een
nadeel. Nog een nadeel is dat een bezoek met de auto geen onverdeeld succes is: redelijk lastige
parkeerplaatsen. Voordeel is dan weer dat je dus met de fiets gaat. En het wachten bij de kassa? Dat
valt alles mee. Men werkt er efficiënt en de caissières zijn hier nog wel degelijk vriendelijk en
behulpzaam. Je kunt het ouderwets noemen, maar ik kan heerlijk ongestoord mijn boodschappen
doen.
Van zelfscankassa’s hebben ze nog nooit gehoord. Dat het dan net iets langer duurt dan bij de grote
jongens neem ik voor lief. En van keuzestress heb ik hier veel minder last. Ja, ze hebben er niet alles.
Moet ik toch even op de fiets erop uit. Heb ik je ook verteld dat ik de laatste 1,5 jaar 20 kilo ben
kwijtgeraakt?
