WAALWIJK - Wel of geen mondkapje dragen? Het is een vraag die steeds nadrukkelijker opspeelt in Nederland. Hoe zit dat in hartje Waalwijk? Bedekken de inwoners zich hier al massaal met een lapje voor hun gezicht? Langstraat Media toog -zonder mondkapje- naar het centrum van de Brabantse stad en kreeg een goed beeld. “Ik doe er pas een om als het echt moet.”
Het is dat even verderop een groepje vrienden wel erg hard -en in oer-Wolluks dialect- bakkeleit over het vertrek van steunpilaar Daan Rienstra bij RKC. Anders zou je je als achteloze bezoeker bijna op een van de boulevards aan de Côte d’Azur wanen. Of die aan de Copacabana. Knallende prosecco-kurken, dames in fleurige tuniekjes en heren die zich de biertjes goed laten smaken. Hartje Waalwijk omarmt de weldadige zomerstralen deze namiddag ondubbelzinnig.
Ontspannen
Wat opvalt in de zee aan mensen die ontspannen voorbij stiefelt in de Stationstraat: er is niemand die zijn of haar gezicht bedekt heeft met een mondkapje. En is zo’n mondkapje nu niet net één van de meest prudente thema’s in de talkshows, nu blijkt dat het coronavirus sneller dan door virologen voorspeld aan een opmars bezig is? Anders gezegd: wordt het -in navolging van delen in Rotterdam en Amsterdam bijvoorbeeld- niet tijd dat in Waalwijk ook mondkapjes gedragen gaan dragen in de publieke ruimte?
“Liever niet”, zegt een jongen, die samen met zijn vriendin een terrasje heeft uitgekozen in het centrum van Waalwijk. “Voor mijn gevoel houd ik me al heel goed aan de corona-maatregelen. Ik houd zo veel mogelijk afstand, meng me niet vaak in grote groepen en mocht ik een verkoudheidje op voelen komen, zal ik zeker thuisblijven”, somt hij op. “Alleen: het dragen van een mondkapje vind ik wel erg ver gaan, hoor. Ik zie mezelf niet heel snel met zo’n ding op mijn gezicht lopen, moet ik bekennen.”
'Het is toch iets ongemakkelijks'
Zijn mening lijkt symbool te staan voor hoe zijn stadsgenoten er tegenaan kijken. Hoe goed en ver je ook kijkt; mondkapjes vallen er deze zomerdag nog niet met een loep te ontdekken. En áls er al mensen rondlopen met een bedekt gezicht, dan houden die zich verdraaid goed verborgen. “Het is toch iets ongemakkelijks”, stelt een dame, die zojuist slippers heeft ingeslagen bij een drogisterij in de Stationsstraat.
“Bij het dragen van een mondkapje denk ik aan de door smog gekenmerkte straten van China, niet aan Waalwijk. Maar misschien dat het straks wel heel vanzelfsprekend is om er mee rond te lopen, wie zal het zeggen? In het openbaar vervoer doen we het nu immers ook al een tijdje. En je hoort er niemand over. Het is waarschijnlijk ook een kwestie van gewenning. Toch wacht ik er liever mee.”
Eén klant met mondkapje
Een paar kilometer verderop, bij de PLUS Supermarkt, is het beeld al nauwelijks anders. Eén klant met een bedekte mond daargelaten, duwt het gros van de koopjesjagers ook hier zonder vermomming de winkelwagentjes voort. “Ik ga echt niet met zo’n ding rondlopen”, bitst een man, die zojuist zijn auto geparkeerd heeft op het parkeerterrein. “Ik doe het pas als het echt moet.”
Het zegt veel over de gemoedstoestand die deze heerlijke zomermiddag door Waalwijk waait. De mensen zijn bezig met de coronacrisis, heus. Maar nu liever even niet.
